بالابر متحرک معمولاً برای اهداف دسترسی موقت و انعطاف پذیر مانند کارهای تعمیر و نگهداری و ساخت و ساز یا توسط آتش نشانان برای دسترسی اضطراری استفاده می شود که آنها را از تجهیزات دسترسی دائمی مانند آسانسور متمایز می کند.
آنها برای بالا بردن وزن های محدود طراحی شده اند (معمولاً کمتر از یک تن)، اگرچه برخی بار کاری ایمن بالاتری دارند (SWL) و آنها را از اکثر انواع جرثقیل ها متمایز می کند. آنها معمولاً می توانند توسط یک نفر راه اندازی و کنترل شوند. صرف نظر از وظیفه ای که برای آن استفاده می شود، بالابر برقی متحرک ممکن است ویژگی های اضافی را فراتر از حمل و نقل و دسترسی ارائه دهند، از جمله مجهز بودن به پریزهای برق یا اتصالات هوای فشرده برای ابزارهای برقی. آنها همچنین ممکن است به تجهیزات تخصصی، مانند حمل قاب برای شیشه پنجره مجهز شوند. همانطور که از نام آن پیداست، بالابر متحرک گیلاس چین در ابتدا برای تسهیل چیدن گیلاس ساخته شد.
جی ایتل (Jay Eitel) این دستگاه را در سال 1944 پس از یک روز خسته کننده که با استفاده از نردبان به چیدن گیلاس گذرانده بود، اختراع کرد. او در سال 1953 شرکت Telsta را در کانادا راه اندازی کرد تا این دستگاه را تولید کند. یکی دیگر از تولیدکنندگان اولیه جمع کننده گیلاس، Stemm Brothers، Leavenworth، WA بود.
انواع مختلفی از این دستگاه وجود دارد که همگی دارای ویژگی های خاصی هستند که آنها را کم و بیش برای کاربردهای مختلف مطلوب می کند. تفاوت اصلی در مکانیزم حرکتی است که سکوی کار را به محل مورد نظر می رساند. بیشتر آنها توسط نیروی هیدرولیک یا احتمالاً نیروی پنوماتیک تغذیه می شوند. تکنیک های مختلف نیز در قیمت گذاری و در دسترس بودن هر نوع منعکس می شود.